Εσύ, πόσο συναισθηματικά ευφυής είσαι;

Μετά από ένα έντονο πρωινό Τετάρτης στο γραφείο, με απανωτά meetings και συζητήσεις επί συζητήσεων, αποφασίζεις να κάνεις ένα διάλειμμα και να πας στο κοντινό εστιατόριο να φας μια σαλάτα και να πιεις τον τρίτο καφέ της ημέρας σου. Στην είσοδο παρατηρείς δύο συναδέλφους σου να κάθονται σε ένα τραπέζι αντικριστά και να απολαμβάνουν επίσης το γεύμα τους. «Ωραία!» σκέφτεσαι, «Ας πάω να τους χαιρετήσω!».

Πράγματι, με χαμόγελο πλατύ, παρόλη την κούραση που έχεις -και ιδανικά θα ήθελες να μη μιλήσεις σε άνθρωπο- κατευθύνεσαι προς το μέρος τους. «Γεια σας παιδιά. Καλή όρεξη! Ναι ναι κι εγώ εδώ, να φάω κάτι…». Και σου προτείνουν να κάτσεις μαζί τους.  Φυσικά, ανταποκρίνεσαι θετικά και κάθεσαι. Λίγο αργότερα και ενώ έχεις καταβροχθίσει στην κυριολεξία τη Caesar’s σου, ξεκινά μια συζήτηση για τον υπεύθυνο Marketing…

«Ο άνθρωπος παιδί μου είναι τρελός! Είναι δυνατόν να ζητά όλα αυτά σε μόνο ένα πρωινό;», «Μόνο τρελός; Για δέσιμο! Τυχαίο νομίζεις που η γυναίκα του είναι ψυχολόγος; Ποια άλλη θα τον άντεχε;», «Έλα ρε συ… πω, τη λυπάμαι την κακομοίρα. Δεν έρχεται να μας βοηθήσει κι εμάς εδώ; Χαχα». Κι όσο η ώρα περνά με τους συναδέλφους να έχουν το φτυάρι ανά χείρας, τόσο εσύ αισθάνεσαι όλο και περισσότερο αμήχανα. Φυσικά δεν παίρνεις θέση. Δε θα σου άρεσε ούτε να στο κάνουν, άρα ούτε και το κάνεις. Παρ’ όλα αυτά αντιλαμβάνεσαι τους λόγους που τους οδηγούν σε αυτό το πινκ πονκ. Αλλά μέχρι εκεί.

Παίρνεις πακέτο τον τρίτο καφέ της ημέρας και τους χαιρετάς «Καλή συνέχεια παιδιά, χάρηκα που σας είδα!» κι επιστρέφεις στο γραφείο. «Ελένη, η δουλειά που έκανες ήταν εξαιρετική. Να ξέρεις εκτιμώ βαθιά την αφοσίωσή σου και θέλω ειλικρινά να σου πω Μπράβο!» λες στην προσωπική σου βοηθό, η οποία είναι τρεις μόλις μήνες στη δουλειά και… συνεχίζεις ανοίγοντας το πισί σου.

Αν σε όλα τα παραπάνω κάπου σε βρίσκεις… τότε η συναισθηματική σου ευφυΐα είναι σε επίπεδα υψηλά και μπράβο σου! Οι συναισθηματικά ευφυείς άνθρωποι, μεταξύ άλλων, ξέρουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, είναι ανοιχτοί να ακούσουν τους άλλους, ξέρουν πότε «σταματούν», γνωρίζουν πώς να επαινούν, λένε ευχαριστώ συχνά και φυσικά δεν κρίνουν τους άλλους… τουλάχιστον γρήγορα.