Μη ξεχάσεις να με κάνεις tag!

Καθημερινά, στο θαυμαστό κόσμο των social media γινόμαστε παρατηρητές της φαινομενικά τέλειας ζωής γνωστών και αγνώστων, οι οποίοι μέσα από stories και δημοσιεύσεις τους φωνάζουν καλοπέραση, απολαμβάνειν και εν ολίγοις Ευτυχία. Πολλές στιγμές, πιάνουμε τον εαυτό μας να ζηλεύει, να δυσανασχετεί σχετικά με την ίδια του τη ζωή και τη δική του «καλοπέραση», ενώ άλλες βουλιάζουμε στη θλίψη και το «κατηγορώ», σκεπτόμενοι: «Μα καλά, πώς γίνεται αυτή να έχει τρία παιδιά, λεφτά, απαιτητική δουλειά, χρόνο για γυμναστήριο κάθε μέρα που περνάει και διακοπές όλο το χρόνο;! Φφφφ...».

Δεν αποτελεί είδηση ότι τα social media έχουν μπει στη ζωή μας για τα καλά. Την ίδια στιγμή που μπορεί να μας «βουλιάζουν», δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, δίνουν βήμα σε σπουδαία κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι μόνο να πάρουν μπροστά, φωνές ενώνονται και αγωνίζονται. Πολύ σωστά, αυτή είναι η «άλλη όψη του νομίσματος». Ουκ ολίγοι ειδικοί στο χώρο της Τεχνολογίας, αλλά και στο χώρο της Ψυχικής Υγείας υποστηρίζουν ότι τα social media, δεν είναι εχθρός, αλλά υπάρχει επιτακτική ανάγκη να τα χρησιμοποιούμε με σύνεση και ψυχραιμία. Αλήθεια, το κάνουμε;

Θα το έχετε παρατηρήσει κι εσείς πως όταν με το που ξυπνάμε, πιάνουμε απευθείας το κινητό και χαζεύουμε stories για να «ενημερωθούμε», όταν βγαίνουμε έξω και αντί να απολαύσουμε το κοκτέιλ με την κολλητή μας, εξακολουθούμε να… «ενημερωνόμαστε» με το κινητό ανά χείρας και να σχολιάζουμε τις ζωές των άλλων, όταν πρώτο μας μέλημα στο νέο project που αναλαμβάνουμε στη δουλειά είναι να το διατυμπανίσουμε και στη φωτογραφία που είναι όλο το team αναφωνούμε μέσα στο στρες και το άγχος «Μη ξεχάσεις να με κάνεις tag!», τότε μάλλον… κάτι δεν πάει καλά.