Αποκτώ τον έλεγχο των συναισθημάτων μου

Οι σχέσεις μας με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας αδιαπραγμάτευτα επηρεάζουν όλη μας την καθημερινότητα. Μια υγιής σχέση μας κάνει να αισθανόμαστε γεμάτοι ευεξία, όρεξη και πάθος για τη ζωή, ενώ αντίστοιχα μια μη υγιής σχέση σταδιακά μας «αδειάζει» και πολλές φορές εντός της νιώθουμε να χάνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Το ζήτημα είναι πως… εκεί που κοιτάμε, εκεί και θα πάμε και πως χωρίς καμία αμφιβολία και δεδομένου ότι είμαστε 100% υπεύθυνοι για το 50% της σχέσης μας, έχουμε τη δύναμη να μας αλλάξουμε και κατ’ επέκταση να… την αλλάξουμε.

Δεν αποτελεί είδηση ότι ο ανθρώπινος νους έχει την τάση να εστιάζει στο αρνητικό. Σε μια Χ συνθήκη, μια σύγκρουση εντός σχέσης για παράδειγμα, το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί είναι το σενάριο που τον μειώνει, τον κάνει να αισθάνεται «μη αρκετός» και εν ολίγοις τον ρίχνει. Όσο εστιάζει λοιπόν κανείς σε αυτό, αναγάγει την πραγματικότητά του σε τόνους θολούς και γκρι, κάτι το οποίο τον οδηγεί σε λανθασμένες ερμηνείες και μια διαστρεβλωμένη εικόνα της κατάστασης. Το αποτέλεσμα αυτού; «Είναι μάταιο να συνεχίσω με αυτόν τον άνθρωπο…». Αλήθεια, τι θα μπορούσε να συμβεί αν εστιάζαμε στα θετικά;

Για να αποκτήσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, υπάρχει ένα περίφημο τρίπτυχο: Εστιάζω – Ερμηνεύω – Δρω. Η εστίαση στο αρνητικό μας οδηγεί σε αρνητικές ερμηνείες και κατ’ επέκταση δράσεις που… μας γυρίζουν μπούμερανγκ. Είναι όμως πράγματι αυτό, αυτό που αποζητάμε και κυρίως αξίζουμε σε σχέση με τον εαυτό μας, αλλά και με τους σημαντικούς άλλους της ζωής μας; Η χρήση του πρώτου εργαλείου για να αποκτήσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, αυτό της εστίασης, είναι το άλφα και το ωμέγα για μια υγιή σχέση με τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους.

Αναστοχαστείτε… Εστιάζετε στην έλλειψη ή την αφθονία; Στο τι χάνετε, ή στο τι κερδίζετε; Στο τι πάει λάθος, ή στο τι πάει σωστά και μπορεί να πάει ακόμα καλύτερα; Οι σχέσεις είναι σαν τα λουλούδια. Όσο τις ποτίζουμε και τις φροντίζουμε, ανθίζουν. Όσο επικεντρωνόμαστε στην ανάπτυξη και την καλή τους υγεία ανθίζουν επίσης και μαζί με αυτές… ανθίζουμε κι εμείς. Προσωπικά, αλλά και συλλογικά. Το ζήτημα είναι… το θέλουμε; Κι αν ναι, με ποιον τρόπο δουλεύουμε σε αυτή την κατεύθυνση; Εστιάζοντας πού;