Είναι κακό να είσαι single;

Οι σχέσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής μας ζωής. Προσδίδουν ποιότητα στην καθημερινότητά μας, μας εξελίσσουν και κυρίως μέσα από αυτές μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους. Την ίδια στιγμή, σε μια σχέση θα κάνουμε υποχωρήσεις, θα συγκρουστούμε και προκειμένου να προχωρήσουμε μπροστά, ίσως χρειαστεί να κάνουμε πρώτα δυό βήματα πίσω. Εν ολίγοις, πάσης φύσεως σχέση έχει θετικά και αρνητικά. Το ζήτημα είναι… ποια θέλουμε να δούμε περισσότερο.

«Άντε, είσαι τόσο καιρό μόνος σου, βρες καμιά καλή κοπέλα να νοικοκυρευτείς!», «Μα καλά, δεν κουράστηκες να είσαι single τόσα χρόνια; Μόνο τα ποτά με τη Μαίρη σε νοιάζουν;», «Εγώ πάντως στη θέση σου θα τα ‘χα παίξει… Ξέρεις, εννοώ από… βιολογικής άποψης!», «Μα τι μου συμβαίνει και κάθε φορά που γνωρίζω κάποιον είναι εντελώς αντίθετος από όλα όσα αναζητώ; Πόσο άτυχη είμαι… Καλύτερα μόνη και σ’ όποιον αρέσει!».

Είναι κακό να είσαι single; Φυσικά και όχι. Κακό είναι να συμβιβάζεσαι με μια ζωή που δεν είναι εναρμονισμένη με τις αξίες σου, να πηγαίνεις πίσω εσένα και ταυτόχρονα να κάνεις σχέσεις μόνο και μόνο για το «τι θα πει ο κόσμος». Μη ξεχνάς άλλωστε πως το τέλος ποτέ δε μαθαίνουμε τι λέει και πως πάντα… λέει (!). Την ίδια στιγμή, αναρωτήσου… Πόσο μπροστά, ή πίσω σε πας αν δεν είσαι ανοιχτή-ος στο νέο; Πόσο μπροστά ή πίσω σε πας αν δε δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία στον άλλο και πρωτίστως στον εαυτό σου; Πόσο μπροστά ή πίσω σε πας, αν όλα αυτά που ζητάς από έναν άνθρωπο δεν τα έχεις δουλέψει πρώτα εσύ με τον εαυτό σου; Αλήθεια, όλα αυτά που ζητάς, εσύ, τα έχεις;

«Είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε αν όλα όσα ζητάμε και περιμένουμε από τον άλλον, τα έχουμε κι εμείς και αν θέλουμε να τα δώσουμε σε μια σχέση» θα μας έλεγε αυτή τη στιγμή η Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας Έφη Κονταξή και θα είχε απόλυτο δίκιο. Όχι, δεν είναι κακό να είμαστε singles, κακό είναι να μη δουλεύουμε με τον εαυτό μας σε μια κατεύθυνση ανάπτυξης και εξέλιξης πρώτα απ’ όλα για εμάς.